Yaqinda
sartaroshxonaga kirib besh-olti nafar yoshlarga ko‘zim tushdi. Ular
uyali telefonda gaplashardi. Beo‘xshov, nodonlarcha hazil qilishib
kulishlari g‘ashimga tegdi. Noiloj ularga so‘z aytishga botindim:
- Ukalarim, o‘quvchi yo talaba bo‘lsalaring kerak. Bir narsa so‘rasam maylimi?
- So‘rayvering, - deyishdi ular birvarakayiga.
- Oxirgi yillarda qanday badiiy kitob o‘qidingizlar? - dedim.
Ular xoxolab kulib yuborishdi. Bir-birlariga qarashdi, so‘ng: