Ona tubida cho‘g‘ lovullab
turgan issiq tandirdan qaynoq nonlarni bir-bir uzgancha, savatga tera boshladi.
Hammasini uzib bo‘lgach:
– Shahlo qizim! Mana non ham pishdi. Endi tezroq tayyorgarligingni ko‘r. Men
ungacha ovqatni suzaman. Yaxshilab ovqatlanib olmasang, yo‘l uzoq, qiynalib
qolasan, bo‘laqol,– dedi.
Shahlo endigina o‘n to‘qqiz yoshni to‘ldirgan edi. U hali umrida bunaqangi olis
shaharga safar qilmagan, onasining bag‘ridan uzoqlashmagan. Shu bois, begona yurtga
bo‘ladigan ilk safari uni anchagina cho‘chitayotganidan, hayajon ichra yo‘l
tadorigini ko‘ra boshladi...